Co myślą osoby w żałobie?

Fundacja Nagle Sami dzieli się wypowiedziami osób w żałobie. By inni lepiej mogli zrozumieć ich potrzeby.

 

Przez ostatni rok brałam udział w dwóch szkoleniach prowadzonych przez psychologów Fundacji Nagle Sami, wspaniałej inicjatywy, która powstała w 2011 roku. Fundacja prowadzi terapię i grupy wsparcia dla osób po stracie.

 

„Żałobę każdy przeżywa inaczej. Większość sama sobie poradzi, są jednak tacy i ja byłam właśnie taką osobą, która wiedziała, że doszła ze swoim cierpieniem do ściany” – mówi Olga Puncewicz, która po stracie męża himalaisty Piotra Morawskiego założyła Fundację Nagle Sami.

Kiedy osoba z naszego otoczenia cierpi po stracie bliskiego, to choć zwykle mamy jak najlepsze intencje, to nie zawsze potrafimy odpowiednio pomóc. Bliscy osób w żałobie często nie wiedzą co powiedzieć, jak się zachować. Co gorsza często mówimy rzeczy, których taka osoba słyszeć nie chce. Zamiast pomagać, szkodzimy.

 

Dlatego Fundacja Nagle Sami postanowiła podzielić się zwierzeniami, krótkimi wypowiedziami osób uczestniczących w grupach wsparcia i terapii w Fundacji. By inni lepiej rozumieli osoby w żałobie.

 

Te anonimowe zdania pochodzą z ust osób, które straciły bliskich, to rodzice opłakujący stratę dziecka, córki i synowie po stracie mamy lub taty, małżonkowie, którzy utracili swoje połówki:

 

 

„Nie mów mi, że mam się wziąć w garść.”

 

„Nie chcę pytań: co słychać, jak leci? A co ma być słychać, a jak ma lecieć… Wolałabym żeby ktoś zapytał: cześć, czy mogę coś dla Ciebie zrobić? Albo: cześć, wiem że jest Ci ciężko, czy mogę Ci jakoś pomóc?”

 

 „>Zadzwoń jeśli będziesz chciała.< – Wolę abyś to ty do mnie zadzwonił, najwyżej nie odbiorę ale będę wiedziała, że o mnie myślisz.”

 

 

„Mówią mi, on się teraz wami tam z góry opiekuje, wolałabym jednak inną formę opieki…”

 

„>Idź do domu, odpocznij, zjedz coś, śpij długo, potrzebujesz ciszy i odpoczynku< – a nic tak mi nie było potrzebne po pogrzebie, jak to by ktoś był obok, po prostu był, objął, by przy nim płakać; lęk przed pustką w domu był paraliżujący, cisza uświadamiała, że Jej już nie ma na zawsze, cisza najbardziej bolała, całe ciało bolało”

  

 „Nie znoszę zwrotu – >Trzymaj sie!!!<”

 

 

„Nie znosiłam tekstu >Wyjdź do ludzi<. Albo >Nie płacz, Tata by tego nie chciał<. Skąd wszyscy wiedzą, czego chciał mój Tata?”

 

„Nie chcę słyszeć, że to chore, że jeżdżę ciągle na cmentarz”

 

„Daj mi czas na cierpienie i płacz, tak się żegnam. Nie mów kiedy muszę przestać”

 

Te paręnaście zdań uświadamia, jak trudnym procesem jest żałoba. Jak często zupełnie nieświadomie, zamiast pomagać złościmy i niepotrzebnie dodatkowo frustrujemy osoby po stracie.

 

Jest parę działań, które warto podjąć próbując pomóc osobie w żałobie:

 

• Jak najszybciej być przy osobie, która straciła kogoś bliskiego, towarzyszyć jej, być bardziej wyrozumiałym, słuchać, razem pomilczeć, nie bać się zadzwonić, namówić na spotkanie, na spacer.

 

• Być czujnym na potrzeby osoby w żałobie – starać się oferować pomoc adekwatną do potrzeb, np. pomoc w załatwieniu konkretnych spraw, rozmowa lub wspólne bycie, pomoc w zakupach czy przygotowaniu posiłków.

 

• Zaoferować pomoc w porządkowaniu rzeczy po zmarłej osobie.

 

• Akceptować płacz, bo on przynosi ulgę.

 

• Nie dawać złotych rad typu „staraj się o tym nie myśleć”, „weź się w garść”, „nie rozgrzebuj ran”, „bądź dzielna/y”, „już nie płacz”. Osoba w żałobie często ma potrzebę mówienia o śmierci bliskiej osoby, co przynosi jej ulgę.

 

• Nie mówić „wiem co czujesz” jeśli naprawdę nie mamy podobnego doświadczenia.

 

• Pokazać możliwość szukania pomocy, np. u towarzysza w żałobie, psychologa albo w grupach wsparcia.

 

Więcej informacji, można znaleźć w Poradniku dla osób w żałobie.

 

Przy Fundacji działa bezpłatny telefon wsparcia pod numerem: 800 108 108, który jest czynny codziennie od 14.00 do 20.00.

 

W skład 30-osobowegozespołu Fundacji wchodzą psychologowie, interwenci kryzysowi, psychotraumatolodzy, psychoonkolodzy, psychologowie dziecięcy oraz psychoterapeuci, o udokumentowanym wykształceniu i doświadczeniu zawodowym.

 

Strona www.naglesami.org.pl jest kopalnią wiedzy z zakresu żałoby, można na niej znaleźć m.in. teksty psychologów Fundacji, rozbudowaną mediatekę, czy też zbiór historii podopiecznych Fundacji.

 

Fanpage Fundacji jest źródłem informacji psychologicznych i praktycznych dla osób w żałobie. Na Facebooku prowadzona jest także zamknięta grupa wsparcia dla osób po stracie, pod okiem moderatora z Fundacji, która ma ok. 300 aktywnych członków.